Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
təkəbbürlü — sif. və zərf İddialı, təşəxxüslü, lovğa, mütəkəbbir, forslu. Təkəbbürlü adam. – Xanpəri özündən bədgüman, keçmişinə arxayın, təkəbbürlü, heç kəsi bəyənməyən, bir sözlə, lovğa və forsludur. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
özünüçəkən — sif. Özünü başqalarından yüksək tutan; lovğa, təkəbbürlü, özünü dartan. Əsədüddövlə təkəbbürlü, özünüçəkən, ağızdan cəfəng bir adam idi. P. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səltənət — is. <ər.> 1. Padşahlıq, hökmdarlıq. Səltənətə keçmək. Səltənət əlindən çıxmaq. Səltənət sürmək. – . . İbrahim xan Qarabağa qayıdanda qardaşı Mehralı bəylə arasında səltənət davası düşmüşdü. Ç.. Həddindən artıq təkəbbürlü və lovğa olan şah… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəmbər — (Qazax) lovğa, təkəbbürlü. – Dəmbər Əhmət bir az dambat gəzerdi, o:nçun dəmbər Əhmət de:llər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
oğuz — (İmişli, Sabirabad) 1. kobud, hərzəcavab 2. lovğa, təkəbbürlü, ədabaz. – Bizim Heydar çox oğuz adamdı (Sabirabad); – Oğuzun biridi, heş bilmer, nə oyun çıxarsın (İmişli) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şahandaz — (Salyan) məğrur, təkəbbürlü. – Mə:m bibim şahandaz arvadıydı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şişkin — (Basarkeçər) təkəbbürlü, lovğa. – Əli yaman şişkin adamdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
büləndpərvaz — f. 1) yüksəkdə uçan, göyün yüksəkliyində uçan; 2) m. təkəbbürlü, lovğa; 3) m. məğrur, qürurlu; 4) m. özünü öyən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gərdənfəraz — f. m. məğrur, təkəbbürlü, lovğa … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəkəbbir — ə. təkəbbürlü, lovğa … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şamix — ə. 1) ucalan, yüksələn; 2) lovğa, təkəbbürlü; 3) məğrur, vüqarlı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
